Roy Lichtenstein e Pablo Picasso: Femme ao chapeau

En 1962 Lichtenstein traballou sobre unha obra cubista de Picasso, a Femme au chapeau. No fondo destacan os puntos bendéi e o peito da muller ínchase coma os seos palpitantes das rapazas dos cómics dos adolescentes.

Pablo Picasso, Femme au chapeau. 1938

Inicialmente esta obra de Lichtenstein semella case unha burla da obra de Picasso, mesmo houbo críticos que así o pensaron. Sen embargo, se fitamos ben as dúas obras, observamos como a de Lichtenstein non é un desprezo da do malagueño. Simplificáronse as cores, so destacan o azul e o amarelo; simplificáronse as formas e a todas fóronlles outorgadas a mesma importancia na composición. Roy Lichtenstein uniu o seu estilo ás formas de Picasso, adaptando a composición aos seus propósitos.

Roy Lichtenstein. Femme au chapeau, 1962

Óleo e magna sobre tea, 173x142,2 cm.

Col. Srs. Tremaine

 O resultado é algo completamente novo que nada ten que ver coa orixe e desenvolvemento do cubismo.

O cambio é semellante ao xeito que ten unha cultura en desenvolvemento de intentar recrear os logros dunha cultura “superior”, dando luz, deste xeito, a novos híbridos que teñen as mesmas posibilidades de ser fermosos ou grotescos.

“O que quero facer é unha especie de Picasso popularizado”, un Picasso que semelle un malentendido e que ao mesmo tempo teña unha validez propia”.

Mais, cal foi razón pola que Lichtenstein aplicaba formas de tiras cómicas a Picasso? A Lichtenstein atraíalle, naturalmente, a forma; por exemplo o perfilado de Picasso das formas en negro e a redución dunha figura a formas planas; mais tamén había unha razón referida á condición de Picasso como artista, o que significa que Lichtenstein non empregaba unha pintura particular polo seu significado tanto coma por Picasso mesmo. Como explica Lichtenstein, a principios dos anos sesenta o nome de Picasso xa era un concepto común, e o artista un heroe popular. “Un ten a sensación de que en cada casa hai unha reprodución de Picasso”. Lichtenstein está a responder ao artista español do libro de museo e ao da tenda de postais.

Pablo Picasso, Femme d´Alger, 1955

Roy Lichenstein, Femme d´Alger, 1963

Óleo sobre tea, 203,2x172,7 cm

Nova York, Col. Srs Brant

Cando transforma a obra doutro artista, Lichtenstein continua a tradición establecida que non sempre implicou respecto para o artista de máis idade, o que se amosa na reformulación de Picasso dun artista coma Velázquez. Lichtenstein é consciente da dupla ironía que supón a súa Femme d´Algier de 1963. “Picasso fixo a “Femme d´Algier” a partir da pintura de Delacroix, e eu fixen a miña pintura a partires da súa”. Con todo, a imaxe de Picasso sufriu unha transformación radical, a transformación de Lichtenstein parécese tanto ao orixinal coma a parte superior dunha mesa de formica de imitación de madeira ao seu prototipo de carballo. A adaptación da obra doutro artista implica moitas cuestións e incita ao espectador a ponderar conceptos como valores, simulacións, recoñecibilidade, estilo e orixinalidade.

As citas proceden de Janis Hendrickson. Lichtenstein. Colonia, Tachen , 1993, pp21-22.